Δευτέρα 22 Οκτωβρίου 2012

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΡΟΧΟΠΟΥΛΟΣ . Καλή ζωή-κακή διαθήκη

εν τέλει ...
 είναι αυτή η εικόνα που θα αφήσουμε πίσω μας; είναι αυτό που είχαμε κατά νου για τα χρόνια που έρχονται; είναι αυτό που ονειρευόμασταν για τα παιδιά μας; είναι αυτό που είχαμε υπ´οψιν όταν ζούσαμε τα προηγούμενα χρόνια;
 Γιατί είναι άσχημη και κακή η εικόνα... το χειρότερο απ´ όλα όμως είναι πως επιτρέψαμε να μας κυβερνούν η σκληρότητα και η σκοπιμότητα απαρνούμενοι τον ανθρωπισμό μας ένα άλλο χειρότερο είναι πως αφήσαμε να μας κυβερνούν «κακοί» ερασιτέχνες με κακέκτυπα πολιτικών ιδεών «τραγικές φιγούρες» σοβαροφανών αδαών περί την οικονομία και την πρακτική της εφαρμογή στην πραγματική ζωή νεόκοποι, νεόπλουτοι, κενοί ιδεών, χωρίς παρελθόν με άπληστο παρόν και ομιχλώδες μέλλον ... ένα άλλο χειρότερο είναι πως ΔΕΝ τους ζητήσαμε ευθύνες ΔΕΝ τους αμφισβητήσαμε ΔΕΝ τους θέσαμε οριστικά έξω από την πολιτική και ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΖΩΗ...
 Ένα άλλο χειρότερο είναι πως αποδεχτήκαμε ενοχικά και σιωπηρά όλα τα «μαχαιρώματα» που κατάφερναν στην κοινωνική ζωή μας: στην ποιότητα της στις σχέσεις μας στον πολιτισμό μας στον συνανθρωπισμο μας στην πραγματικότητα μας
 Αφήσαμε να εφαρμόζουν στις πλάτες μας μέτρα που λαμβάνονταν αποσπασματικά - σπασμωδικά ή ακόμα χειρότερα καθ´ υπαγόρευση... χωρίς καμιά προειδοποίηση χωρίς κανέναν προϊδεασμό χωρίς καμιά προοδευτική επιβράδυνση της οικονομικής δραστηριότητας με σκοπό την προετοιμασία μας χωρίς καμιά πολιτική ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗΣ στις νέες οικονομικές συνθήκες που διαφαίνονται για την χώρα -τις έβλεπαν άραγε; αποδείχθηκε πως ΟΧΙ - απλά έχοντας συμπεριφορά πρωτάρη οδηγού «πάτησαν» ενστικτωδώς ΦΡΕΝΟ ΠΑΝΙΚΟΥ Αφήνοντάς μας να σπάσουμε τα μούτρα μας, τις ζωές μας, τα όνειρά μας...
 ΕΝΩ αυτοί είχαν ζωστεί τις ζώνες ασφαλείας… τυχαίο; ποιος απ’ αυτούς-άραγε να νοιαστεί; και για ποιο απ´όλα; -εάν δεν νοιαστούμε και δεν προσπαθήσουμε ΕΜΕΙΣ - για την ομαλή κίνηση της αγοράς που στέρεψε απότομα από ρευστότητα; για την άρτια λειτουργία στον χώρο υπηρεσιών της υγείας που αφορά όλους μας; για τον οικοδομικό κλάδο που ζει σε συνθήκες ΣΙΒΗΡΙΑΝΟΥ ΧΕΙΜΩΝΑ μέσα στο κατακαλόκαιρο; για το εμπόριο με την δραστηριότητα του και το προσωπικό που απασχολεί; για τις ξαφνικές ανατροπές του οικονομικού προγραμματισμού χιλιάδων οικογενειών μετά τις δραστικές μειώσεις μισθών κ συντάξεων σε σχέση με τις ανειλημμένες μακροπρόθεσμες οικονομικές υποχρεώσεις σε δάνεια απόκτησης κατοικίας σπουδές παιδιών, ή αντιμετώπιση ζητημάτων υγείας; ποιος από αυτούς να νοιαστεί; εάν δεν νοιαστούμε
 ΕΜΕΙΣ... για την ανακολουθία των λόγων τους για την οδυνηρή διάψευση των υποσχέσεων τους και των σχεδιασμών τους που σε περιπτώσεις ιδιωτικού δικαίου θα έφθαναν στα όρια της εξαπάτησης για την απογοήτευση που τόσο απλόχερα προσφέρουν τα τελευταία χρονια εφησυχάζουν βλέποντας πως: η ανοχή είναι ένα κεφάλαιο αστείρευτο στη χώρα μας η ατιμωρησία είναι ένας αδιάψευστος κανόνας ζωής αφού τους βλέπουμε να κυκλοφορούν γύρω μας ανέμελοι σαν «μυαλοπώληδες» της κακιάς ώρας, η κοντή ιστορική μνήμη ή και η έλλειψη της τους επιτρέπει να κάνουν ανενόχλητοι «κωλοτούμπες»- πισωγυρίσματα - αντιφατικές δηλώσεις - πρόχειρες πρακτικές με μηδαμινά αξιόλογα αποτελέσματα
 ΧΩΡΙΣ ΝΤΡΟΠΗ ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΧΩΡΙΣ ΕΝΟΧΗ ΠΑΝΤΑ
 οι άλλοι να φταίνε... εν τέλει… αφήσαμε να μας «γοητεύσουν» οι κούφιες υποσχέσεις από ανθρώπους που φάνηκε πως ΔΕΝ είχανε στοιχειώδεις γνώσεις για να αντιμετωπίσουν καταστάσεις καθημερινότητας πόσο μάλλον κρίσιμες σαν αυτές που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια ανθρώπους που είχαν μόνον «γνώσεις» κακής διαχείρισης... πόσο μάλλον χρηστής τέτοιας χωρίς την σκέψη υποχρέωσης απόδοσης λογαριασμού και ελέγχου ...ανθρώπους που είχαν μόνον «εμπειρία» κατασπατάλησης ΔΑΝΕΙΚΩΝ χρημάτων και χρημάτων από κόπους άλλων: σε τρύπες, σε ανυπόληπτους κ σε ημέτερους
 ΠΑΛΙ χωρίς έλεγχο και χωρίς απόδοση ευθυνών.
 Ανθρώπους που ελάχιστη σχέση είχαν με την παραγωγή πλούτου μέσω της εργασίας με τις συνήθεις ανθρώπινες έγνοιες της καθημερινής ζωής ανθρώπους που για ένα τετραετούς διαρκείας «onore» άσκεφτα πέταξαν τον εισαγόμενο και ντόπιο πλούτο τις προοπτικές και τις δυνατότητες ανάπτυξης στο τίποτα και στο πουθενά ... Ανθρώπους που άσκεφτα «προσανατόλισαν» έναν ολόκληρο λαό σε έναν τρόπο ζωής εντελώς ξένο προς τον συνήθη τρόπο των τελευταίων δεκαετιών όπου: εργασία - κόπος - αποταμίευση-έννοια για την οικογένεια και τους άλλους - ήταν τα κύρια χαρακτηριστικά του... ΟΧΙ ότι πολλοί από εμάς είμαστε άμοιροι ευθυνών... για σκεφθείτε μια παλιά ιστορία με τον παρακάτω τίτλο
 «Οι τρεις γενιές και η ανακατανομή του πλούτου» όπου : Η μια γενιά «γεννάει» Η δεύτερη «κρατάει» Η τρίτη «σκορπάει» Εμείς όμως «πηδήξαμε» μια γενιά... έτσι όμως ΜΕΤΑ από αυτήν την αφύσικη «χρήση» του χρόνου διαρκείας μιας γενιάς της κατασπατάλησης των ευκαιριών της αποδυνάμωσης της άποψης ότι δια μέσου της εργασίας ζούμε κ αποθησαυρίζουμε για τα παιδιά μας της καταλήστευσης του όποιου παραγόμενου εθνικού πλούτου είμαστε υπο-ΧΡΕΩΜΕΝΟΙ να ζούμε με τα επίχειρα της προχειρότητας Τους και της αφέλειας Μας (ενσυνείδητης ή ΟΧΙ ) να τους πιστέψουμε . γι’ αυτο λοιπόν :
 «καλύτερα να προσέχεις ΠΡΙΝ, παρά να λυπάσαι ΜΕΤΑ...» γιατί έτσι θα έχεις ΣΕΜΝΗ ΖΩΗ -ΣΟΦΗ ΔΙΑΘΗΚΗ κάτι ακόμη ... Υ.Γ. 1
 Απορώ γιατί βγαίνουν πάντα χαμογελαστοί στις φωτογραφίες 1- από αισιοδοξία; 2- ή σκέπτονται : ΔΕΝ μας πήραν είδηση ακόμη; 3-ΔΕΝ νοιάζονται; 4-ΔΕΝ έχουν καταλάβει περί τίνος δράματος πρόκειται; 5-σκέφτονται ότι εν τέλει όλη αυτή η κρίση δεν τους αφορά; 6- ή σκέπτονται ότι έχουν πληρωμένο τον λογαριασμό της ΔΕΗ μέχρι το έτος 2453 μ.Χ. μήνα ΜΑΙΟ Η ΑΥΓΟΥΣΤΟ ? Υ.Γ. 2 Κατανοώ όμως τις προσπάθειες και τις θυσίες που κάνουν για όλους (;) εμάς : σκεφτείτε μόνο ΚΑΤΑΚΑΛΟΚΑΙΡΟ και αυτοί είναι υποχρεωμένοι να αγκομαχάνε με αγωνία ΜΕΣΑ στα κοστούμια και τις γραβάτες τους... εδώ που τα λέμε δεν είναι και λίγο...ούτε εύκολο...ποιος από εμάς το κάνει ;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου